Joost Candry en zijn broer Joël Candry zetten zich reeds verschillende jaren in om het leven van de armere mensen in Gambia een stuk variatie te geven. Hiervoor hebben ze in verschillende dorpen een voetbalpoeg opgericht en hebben ze een competitie onder de dorpen op poten gezet.

Een indeling in leeftijdscategorieën zoals we die hier kennen hebben ze daar niet. Daar spelen kinderen van U10 t.e.m. U19 samen in één ploeg op een aardeveld. Voetbalschoenen hebben ze niet, dus spelen ze op aftandse schoenen, sandalen of blote voeten. Voor hen zijn voetbalschoenen en voetbalkledij een utopie.

Dit is geen inzamelaktie zoals er 13 in een dozijn zijn en waarbij we niet weten waar de spullen naartoe gaan. Ze worden rechtstreeks afgegeven aan Joost en Joël en door hen persoonlijk naar daar gebracht en uitgedeeld. Joël zelf is daar kind aan huis en volledige ingeburgerd en hij heeft daar zelfs zo hard zijn hart verloren dat hij enkele jaren terug de dubbele nationaliteit heeft aangevraagd en verkregen.

Waar zij niet om vragen, maar wat hen verschrikkelijk gelukkig zou maken is allerhande, afgedankte voetbalartikelen. Het maakt hen niet uit wat ze verkrijgen, alles wat we met de club kunnen ophalen is voor hen meer dan ze verhoopt hadden.